EVERY ACT CARVED OUT OF PAIN DESERVES RESPECT/by Mustafa AYDOĞAN

Arthur Rimbaud

I don’t know whether the headline of my piece belongs to Jean Genet. Leafing through my filed notes, I realized that the above headline had taken its place among them as the 72nd note. It also came to my attention that I had opened a parenthesis below the preceding one, namely the 71st note, and written that it belonged to Genet, but had given no information on the origin of the latter. Or, was it me who had formed this sentence? May I - on that day which I cannot remember what date it was - have slipped it into my notes folder not to have been stumbled by the obliviousness trip of the time, and to fill in the blank below it someday? Possible, but it still carries the odor of Genet, and resembles one of the inexhaustible sentences of this reckless man, this jail breaker.

Genet who left the world drawing a thick line beneath France is a prototype of the 20th-century Western thought, a footnote of it, and an esthetic sewer channel occasionally flowing up towards the earth. When he came out of the prison walls to the arena with lots of novels in his arms, he had brought a new dynamism into this literary genre: The Miracle of the Rose, The Sea, and The Thief’s Journal … An underground literature.

HERKES EFSANESİ KADAR VAR

 Annemerie Schimmel’in “Hallac efsanesini bu kadar canlı tutan, belki de onun bu tahrik edici karakteridir.” tespitinden yola çıkarak “Tahrik Edici Karakter” üzerinde durmuştuk. Ama bu cümle bizi “efsane” üzerine düşünmeye de zorladı.

Yukarıdaki cümle Annemerie Schimmel’in Hallac adlı kitabında geçiyor (Pan,2011). Hallac-ı Mansur üzerine yazılmış önemli bir kitap.

Schimmel, ‘Hallac efsanesi’ derken, bir anlamda Hallac gerçeğinin ortadan kalktığı, yanlış anlaşıldığı imasında bulunuyor. ‘Efsane’ kavramına olumsuz bir nitelik atfediyor yani. Efsaneleşmiş olmakla Hallac’ın karakterinin ve varoluş biçiminin zemininin kaydırıldığını, gerçeğinden uzaklaştırıldığını vurgulamak istiyor. Burada şu soru akla geliyor: Efsane, gerçeği örten, ortadan kaldıran, hadi daha ileri gidelim, soysuzlaştıran bir şey midir? Yoksa “efsane oluş”tan başka bir şey anlamak da mümkün müdür?