KAYSERİ - Pazartesi günü. 15.30

GONG

              Dan

Dan

Dan

İçinde bir gong beynimin

Perdeleri açsa biri

Burada bir karanlık var

Gece neden çok

Ay neden bir tane

  

Soğuklar da geçmiyor bir türlü

Sayaçları sökmüş belediye

Aklım musluklarda

Haa, unutmadan

Tunus’ta ne oldu

2010’da?

Afrika parodiden bir şaka

Duvar bitince

Yıkacağız onu

Yeni bir kafa vuruşuyla

(Bugün Konuştuklarımız'dan)

NİZAR KABBANİ'NİN ETKİLENDİĞİ TÜRK ŞAİR MEĞER BENMİŞİM!

          Nizar Kabbani, büyük bir şair. 1999'da vefat ettiğini sanıyorum. Ne ki, kitaplığımda bir şiir kitabı bile yok. Rast geldikçe okuduğum bir kaç şiiri olmuştur. Kendi adıma bir talihsizlik elbette. Bir eksiklik. Meğer bir dostumuz Kabbani'nin benden etkilendiğini iddia etmiş! Sadece iddia değil, Kabbani'nin benden etkilenerek yazdığı şiirle benim "kurdela" şiirimi de alt alta koymuş ve internette dünya aleme duyurmuş! İşte şurada... Dostumuz kendince ironi yapmış. Bir nevi benimle alay etmiş.

          Bazen şaşırıyorum; insan birisini kötülemek için niye bu kadar çaba sarf eder ki! Ne umar ki bundan! Kabbani, hemen hemen hiç okumadığım bir şair. Velev ki okumuş olsaydım da ondan etkilenmiş olsaydım, bundan hiç de gocunmazdım. Etkilendiğim birçok şair olmuştur. Bunların arasında keşke Kabbani de olsaydı! Böylece dostumuzu alay etmenin günahından kurtarmış olurduk.

ŞİİR, GENÇ ŞAİR VE "BEN"

GÜLTEKİN EMRE Evrensel'de şöyle yazmış:

"İçlerinde çabalayan, kendilerine şiir yolu bulma derdinde olan gençler de var, onların da hakkını yemeyelim bu arada. Çok çeşitli yelpazede yol alan bir şiir, sanat ortamımız var aslında. Deneysel şiirden, haikudan, geleneksel şiirimizden, halk şiirinden... beslenen şiir ortamımızın geleceği için ne söylenebilir bilemiyorum. Bunu gelecek yıllar gösterecek. Edebiyat Ortamı yıllığında genç şairlerin Turgut Uyar’ı keşfetmeye başladıklarını yazdı Mustafa Aydoğan. Bu da sevinilecek bir durum. Gençler, el alacakları şairleri keşfetmeli elbette."

                                                               (Ah Şu Genç Şairler! Evrensel Gazetesi, 21.11.2012)

Edebiyat Ortamı 2012 Şiir Yıllığının ön söz'ündeki cümlelerimden bahsediyor olmalı. Yıllığın ön söz'üne yeniden baktım. Hayır, ben tam olarak öyle demiyorum, yani gençlerin Turgut Uyar'ı keşfettiklerinden bahsetmiyorum. Şöyle diyorum: 

"...görebildiğim bir tehlike vardı. Başkaları nasıl değerlendirir bilemem ama ben tehlike olarak görüyorum. O da şu: Genç şair, Turgut Uyar şiirinin çemberine girmekten ve orada kalmaktan hoşlanıyor. Onu kendine mihenk olarak görüyor. 40 yaş ve altı şairlerin çoğunda Turgut Uyar şiiri neredeyse bir pranga olarak var oluyor. Evet, pranga! Genç kuşağın İkinci Yeni döngüsü bir türlü sona ermiyor. Özellikle Uyar çevresinde gerçekleşiyor bu döngü. Bu da benzer duyarlıklarla

SÖYLEŞİ-DERGÂH DERGİSİ (KASIM 2012)

Konuşturan: Dinçer Eşitgin

İSVEÇ (Claire Kaustell ile )

1) Edebiyat Ortamı Yayınları, Az Önce ve Bugün Konuştuklarımız (2012) adlı iki şiir kitabınızla yayın hayatına adım atmış oldu. Edebiyat Ortamı dergisi ve yayıncılığını elbette konuşuruz ama önce bu kitaplardan konuşmaya başlamak isterim.

Benim kitaplarla başlamak istedik. Bir anlamda açılışı yaparak bir yayınevinin kuruluşunu fiilen gerçekleştirmek istedik. Hem önceki kitapların baskısı tükenmişti, hem de kitap olmayı bekleyen ayrı bir şiir toplamı vardı. Az Önce, ilk üç kitabın bir araya gelmiş toplu baskısı.  Diğeri ise yeni şiirlerden oluşuyor.

Dergi çıkarmak, bir düşüncenin/bir iddianın görünür kılınmasına zemin hazırlamaktır ama daha çok düşüncenin bir “toplu görünüşüdür”. Bu “düşünsel görünürlüğün” kendi varlığını hissetmesi ve hissettirmesi ve yürüyüşün sürmesi için, yayınevi zorunlu gibi geliyor bana. Edebiyat Ortamı içinde az-çok yeni bir kuşak meydana geldi ve bunlar ilk eserlerini oluşturdular/oluşturuyorlar. Her oluşum kendi şartları içinde, kendi imkânları ile kozasını örer/örmelidir. Açıkçası, kendi şairlerimizin/yazarlarımızın başka yayınevlerinin kapısını çalmasını ve kitap bastırma zorluklarını yaşamasını istemedik.

Bende biraz çevresindeki insanları koruma tutkusu var galiba. Bu iyi mi kötü mü bilmiyorum. Bir araya gelmişsek birlikte düşünmemiz gerektiği sonucunu çıkarırım. Ve bunu bir sorumluluk addederim. Yoksa beyhude bir çabadır ötesi. Kırmızı ışıkta bekleyen yayalar gibi bir kalabalık oluşturmanın ve iki adım sonra ayrı yönlere dağılmanın anlamı yok. Birlikte var olmanın tesadüflerin sonucu değil de bir kader, bir bilinçli durum olduğunu anlamak gerekiyor. Fazla idealize etmiş olabilirim belki ama yayınevinin kurulma şartları içinde bu tutkunun önemli bir yeri olduğunu sanıyorum. Benim şahsi kanaatlerim tabi bunlar. Genç arkadaşlarımızın ürünlerinin kitaplaşması sürecinin ağırlığını sırtında taşıyan başkaları da var elbette. En başta M. Ali Bulut. Onun da hakkını yemek istemem.

2) Kendini Aynalarda Çoğaltan Şehir (1997), Bir Dolu Bakır Yaz (1999) ve Bahar Köpüğü (2004) adlı ilk üç kitap Az Önce (2012) adıyla bir araya getirilmiş. Üç kitap bir kitapta toplanırken, bazı şiirlerde değişiklik yapılmış. Bunların sebebini merak ediyorum ve tabii ki bir şairin bu tür düzenlemelere neden ihtiyaç duyduğunu…

Her şiirin yazıldığı bir an vardır, bir de yaşadığı bir süreç vardır. Şiir canlı bir varlık. Tamamlanmış her şey eksiğini kabullenmiş demektir. Kimileri şiirin “dokunulmaz”lığına inanır, kimileri de ona “dokunur”. Eksik bırakmanın da bir tadı vardır elbet, ama birlikte yaşadığımız her şeye yeniden bakma ihtiyacı da duyarız. Bakışmak iki tarafı da değiştirir. Hem bakanı hem de bakılanı. Canlılıktan ben bunu anlıyorum. Her şair şiiriyle birlikte büyür. Benim kanaatim şiirin de şairi sürekli değiştirdiği yönündedir.

Nil / von Mustafa Aydoğan

Beruhige dich oh mein Schmerz

İn meinen Adern graebt sich der Nil seinen Damm

Die Nacht ruhend

İn den Augen der Kinder

Und die Fremde über mich ziehend

Komme ich zu Dir

Beruhige dich denn

Mein Herz

Mit prasselnden Eisen wird’s eingearbeitet in meine Brust

(Aus dem Gedichtband ‘Gerade Eben’)

(Übersetzung: Vildan Yılmaz)

ORTA SAYFA KONUŞMASI

-"KİMİN KALBİNDE NE VARSA DİLİNE VE KALEMİNE ONU SIZDIRIR"

KASIM 2012

BİR ŞİİR BİR ÇEVİRİ

AZ ÖNCE                                                                   JUST BEFORE

boşluğa söylerim ben sözümü                                       I speak my word to space

hava yutar onu                                                             air absorbs it

kuşlar geçer ötesinden berisinden                                 birds pass by

yılan sezer                                                                   snake intuites

akrep duyar                                                                 scorpion hears

kurt bilir                                                                       wolf knows

insan her şeyin az öncesidir                                          human is just before of everything

boşluklar olmasa kimse ulaşamaz                                no one can reach unless there are spaces
kavuşmuşsak vardığımız kendimizdir                           it is ourselves that we arrive if we rejoin

bağrına yakın olana hasret duyar insan                        human longs for one who is near to his chest
bir erkek bir kadının az öncesidir                                a man is just before of a woman

ruhun da cam kenarı var                                              soul has also an edge to window
dinç olan açar                                                             one that is robust reveals
yorgun olan çeker perdeleri                                         one that is tired veils
hiç fark etmez uzak ya da yakın                                   it makes no matter far or close
her yol ölümden az öncesidir                                       all ways are just before of death      

(Bugün Konuştuklarımız'dan)                                (From “Ones we have spoken today”)

         Çeviren: Hakan Önal

DİE HAARRSCHLEİFE / von Mustafa Aydoğan

İhre zierliche und schwache Stimme
Laesst meine Tochter umherwandern
İm Mondlicht, das sich ins Zimmer ergiesst

Vater, sagt sie, küsse mich
Küsse mich, in meiner Stimme ist ein Schmerz

Ein Seiltaenzer auf dem Seil schneeweiss

Verfielfaeltigt die Nacht im Gesicht meiner Mutter
Ein Sommer-nacheifernd dem Lachen der Kinder
Vater, warum ist alles unversehrt und so sehr neu

Meine Tochter steht an der Spitze der Zeit

Eine blaue Strömung an ihrem Haar

Vater, sagt sie, bin ich ein Engel

İn meinen Haenden schlaeft der dickliche Vollmond
Gelbe Sterne trage ich in  meinem Rock
Vater,bin ich ein Schmetterling
Bin ich ein Licht, warum habe ich ein schmerzendes Herz

İch weiss, die Blumentöpfe werden die Blume ertraenken

Dunkle Katzen saugen an meinen Fingerspitzen
Warum klingelt der Milchmann an unserer Tür, wo ich doch nicht zu Hause bin
Vater, warum ist alles eigenartig und so sehr unversehrt

Meine Tochter haelt in ihren Haenden einen silbernen Tee

Ein bronzenes Laecheln auf ihren Lippen

Vater, sagt sie, warum laesst der  auf mein Haupt fallende Schnee

Meine Mutter erfrieren
Was wird aus den Strassen, wenn die Kinder sterben
Verschüttet sich der silberne Tee aus meiner Hand
So weiss ich,dass der Regen ebenso hinabfaellt

Züge fahren durch meine Traumtunnel

Züge wie Feuer, die in deinem Firmament in Stücke zerreissen
İch laufe, verlassen werde ich so denn meine Kindheit
Vater, warum steht alles ausserhalb und ist so sehr geschwind

Meine Tochter hat alle Türen des Erdbodens geöffnet

Sie sucht nach der verlorenen Haarschleife der Prinzessin

Vater, sagt sie, nimm sie von mir

Nimm sie fort und öffne die Nacht um einen Spalt
Soviel Dunkelheit werde ich nicht ertragen können

Der Wald küsst jeden seiner Baeume einzelnd

Die Haarschleife der Prinzessin ist sicher gefunden
İch sah wie die letzte Blume meines Herzens aufgegangen ist
Vater, warum ist alles schön und so sehr praechtig

Meine Tochter schenkt ihre ganze Seele

Dem weichen Teint des Mondes

Die Kinder breiten die Nacht aus auf die gewaschene Sonne

Der Atem, eingehaucht in meine Seele, fliegt sich auflösend davon
Vater, sagt sie, wenn ich sterbe werde ich nicht leiden
Die Engel werden mich beerdigen im Licht des Mondes

Vater, warum ist alles vertraut und so sehr zaertlich

 

(Übersetzung; Vildan Yılmaz)

JUST NOW

 

I say my word to void

Air devours it

Birds pass it from right and left

Serpent feels

Scorpion hears

Wolf knows

Human is the “just now” of everything

 

None can arrive without gaps

Our destination is ourselves if we arrived

One misses whom is close to his chest

A man is “just now” of a woman

 

Soul too has a border to glass

Fresh one opens

And the tired closes curtains

No matter how close or distant

Every path is “just now” of death


(by Mustafa Aydoğan)

(BUGÜN KONUŞTUKLARIMIZ'dan)


 

SÖYLEŞİ

TARİH: 9 Kasım 2012
YER:  Kurtuba Kitap Cafe
SAAT 18.30
KONU: MODERN ŞİİR VE DEĞİŞEN İNSAN